Het nieuwe elan dat de naam ’t Saense Paard met zich mee zou moeten brengen was zaterdagochtend nog steeds niet gearriveerd. De situatie van ons 1e KNSB team kon zonder al teveel pessimisme als zorgelijk bestempeld worden. Met nul punten uit de eerste vier wedstrijden hadden we de rode lantaarn stevig in handen gekregen en dan moet je ook nog een uitwedstrijd spelen tegen een team – de Waagtoren 2 uit Alkmaar - dat alles gewonnen heeft. Wel een wedstrijd minder gespeeld, dat moet gezegd worden.

We hebben dit jaar (mijn inziens) geen vaste basis en we proberen met een man of 11, gebruikmakend van een roulatiesysteem a la Farioli, het hoofd boven water te houden. Ikzelf ben hopeloos uit vorm en overweeg me bij Wim Zwinkels aan te melden voor het dammen. Huib is in Costa Rica de lokale chica’s de Nederlandse taal aan het bijbrengen. Erik moest zo nodig weer eens op reis, dit keer naar Trondheim, en dat voor iemand die naar eigen zeggen altijd scoort tegen de Waagtoren. Kon dit niet een van de andere 361 dagen denk ik dan? Edwin ziek. Christiaan (de enige met 100%) was dit weekend helaas ook niet beschikbaar.

En dan is er ook nog het teamleiderschap dat iedereen mijdt als de pest. Nadat ik het op me had genomen en de conceptopstelling had laten zien bleken er opeens meerdere teamleiders te zijn. Het ging lekker constructief. Ik adviseer de volgende teamleider met harde hand te regeren. U leest het, een heerlijke voorbereiding.

Dan de wedstrijd. Ik begin heel onbeleefd even met mezelf want dan heb ik dat maar gehad. Gezien m’n beroerde reeks had me voorgenomen veel achter het bord te zitten en proberen de concentratie vast te houden. Ik heb derhalve weinig van de andere partijen gezien en alvast excuus als ik onzin schrijf. Ik speelde weer eens tegen Gerard de Geus waarin ik de helemaal partij licht onder druk stond. Dat deed m’n tegenstander eigenlijk best goed. Ik wist wel een objectief remise toreneindspel te bereiken maar ik zag 1 zet over het hoofd (Tg5) en toen was het meteen uit.

Gelukkig kon Alex invallen voor Edwin. Hij speelde met wit naast mij tegen de jeugdige Tycho Bakker en kwam aanvankelijk na de opening onder druk te staan. Zijn thematische spel op de damevleugel kwam niet van de grond terwijl zijn tegenstander wel vorderingen maakte aan de andere kant van het bord. Wit moest een paar gaten rondom zijn koning toelaten maar de aanval sloeg gelukkig niet door. Nadat dameruil werd afgedwongen kon Alex de remise binnenhalen. Een prima invalbeurt. Bedankt!

Chris kon het eerste volle punt bijschrijven middels een overwinning op veteraan Hebert Perez-Garcia. Naar eigen zeggen won hij vrij vroeg in het middenspel materiaal waarna de overwinning niet lang op zich liet wachten. Ik zou graag een partijfragment tonen maar het handschrift is voor mij onleesbaar.

Jan-Bart speelde met zwart tegen de sterke en tevens sympathieke Daan Geerke. In een stelling waarin beide koningslopers werden gefianchetteerd bleek die van wit een grotere invloed op het spel te hebben. Wit kreeg een sterke vrijpion op a6 wat de bewegingsmogelijkheden van de zwarte stukken ernstig deed beperken. Jan-Bart hield het niet droog en moest na een tactische wending de strijd staken.

Frank had inmiddels remise gespeeld tegen Nico Hauwert. In een symmetrische koningspionopening werden al relatief vroeg de dames geruild. Met nog weinig tijd op de klok bood Frank remise aan wat Nico na enig nadenken aannam.

De eerste echte verrassing werd genoteerd door Hans. In een partij tegen David Baanstra stond hij lange tijd onder druk. In de tijdnoodfase draaide het volledig en zag zijn tegenstander zich genoodzaakt een kwaliteit te offeren. Hans kon de stelling consolideren en het punt voor zet 40 bijschrijven. Hier een fragment.

De tweede echte verrassing was eigenlijk nog groter. Remco won op bord 1 van Jos Vlaming. In een positionele partij wist hij zijn voordeel vast te houden en ook het eindspel keurig over de streep te trekken.

Een matchpunt in ieder geval binnen: tussenstand 3-4 voor ons. Alle ogen op bord 5 waar Joris een moeilijk staand eindspel aan het keepen was tegen Peter Kalisvaart. We komen erin op het moment dat Joris de kwaliteit geeft om een aanval af te wenden en zelf het initiatief probeert te pakken.

Keurig dus. De eerste overwinning een feit. Klasse gedaan Joris. Dat geeft de burger moed. We hebben het nog in eigen hand en we moeten minimaal bij de beste 2 nummers 9 eindigen. We spelen nog 4 potjes en veel van de komende tegenstanders zitten in de onderste regionen. We gaan het zien volgend jaar. De eerste stap naar lijfsbehoud is gezet.