De loting voor de voorronde van de NHSB bekercompetitie leverde voor ons viertal een uitwedstrijd op tegen onze naamgenoot, het Haarlemse HWP. We komen hen dit jaar dus nogal eens tegen. In de laatste competitiewedstrijd van het vorig seizoen bezegeldeHWP 4 ons degradatielot (en hun kampioenschap) en op 15 november a.s. wacht ons 2eeen uitwedstrijd tegen HWP 7.

Nu dus het bekerteam van HWP,

dat kan putten uit spelers van hun 3e, uitkomend in de 1eklasse NHSB. Ons wachtte een zware opgave, maar dat hadden we vorige bekercompetitie tegen Chesscool ook en toen wonnen we (met 2-2!).

Na een voorspoedige rit van een krap half uur kon André, die Robin en mij bij De Boed had opgepikt, zijn auto onverwacht makkelijk stallen aan de achterzijde van de Sociëteit “Vereeniging”, de chique thuishaven van de Haarlemmers op de hoek van de Zijlweg. Daar waren Chris – ja, die ging er zijn eerste partij in poule A voor de “Coateq-cup” spelen – en Roland al aan de warming-up bezig.

HWP Haarlem staat met 128 leden als 9egeklasseerd op de lijst met grootste Nederlandse schaakclubs die de KNSB per 15 oktober opstelde. Het is daarmee ook de grootste club in de NHSB want Kennemer Combinatie dat met 148 leden op de tweede plaats prijkt is geen echte club maar een samenwerkingsverband van verschillende verenigingen.

Zoals ik al bij eerdere gelegenheden had gemerkt duurt het door de drukte bij HWP wel even voordat een wedstrijd kan beginnen. Maar zo tegen half negen zaten we dan toch tegenover vier spelers van HWP 3.

Of Robin daardoor was geïmponeerd weet ik niet, maar al na 14 zetten en nog geen 25 minuten spelen was zijn zwarte stelling een puinhoop en gaf hij op.

Geen man over boord, bij 2-2 zouden wij toch nog winnen, net als tegen Chesscool. En de ontwikkelingen op de andere borden maakten dat lange tijd best mogelijk. André en Roland stonden behoorlijk, ik gelijk.

Roland, al een poos in het bezit van een pluspion in een eindspel met zware stukken, dacht een beslissende combinatie uit te kunnen voeren. Helaas faalde dit plan op een tussenschaak met toren- en partijverlies als gevolg.

Nog steeds was een 2-2 zege mogelijk en het remiseaanbod vanmijn tegenstander, in een stelling waarin ik niet echt beter dacht te staan en voor vijf zetten nog enkele minuten had, had ik natuurlijk moeten weigeren. Nadat ik toch in deling van het punt en dus een nederlaag van ons team berustte verweet ik mezelf een gebrek aan strijdlust en vertrouwen in een goede afloop.

Temeer daar André daarna beslissend voordeel leek te bereiken met een paar vrije pluspionnen. Na zijn Pf5 in plaats van Pd5 kon zijn tegenstander echter ontsnappen naar eeuwig schaak.

Een 3-1 nederlaag dus, geen schande, wel einde NHSB-bekeravontuur voor dit seizoen.

Voor de volledigheid: Chris had (met wit) weinig moeite met de zwakste tegenstander in zijn groep.