Tot dit seizoen kwam ik regelmatig in het Biljart/Denksportcentrum BOKO. Ons 1e speelde daar samen met Z.S.C. Saende zijn thuiswedstrijden.Sinds de invoering van de nieuwe competitieopzet spelen de Zaandammers met drie teams op zaterdag en is er voor ons geen plaats meer.Afgelopen vrijdagavond kon ik er de sfeer toch weer eens proeven want in de voorlaatste ronde van de 2e klasse B in de NHSB-competitie stond de streekderby Z.S.C. Saende N1 – Het Witte Paard N1 op het programma.
Zelf had ik, samen met Roland, een week eerder al vooruit gespeeld. Aan de borden 2 en 5 maakten we er beide na lange strijd remise van. Roland had mogelijk winstkansen laten liggen, ik moest me tot verdedigen beperken.Nu kon ik dus als toeschouwer langs de borden lopen. Toen ik iets na negen uur daarmee begon verkeerden de partijen natuurlijk nog in de openingsfase. Daarin had Emil een voordeeltje behaald omdat hij door Chris was geïnformeerd over de favoriete beginzetten van zijn tegenstander. Ook Piet stond er niet gek voor, naar mijn idee. Zelf bleek hij daar achteraf anders over te denken. Na enkele pionnen en een kwaliteit te hebben veroverd werd hij gehinderd door een passieve toren en loper en verkeerde zijn koning enigszins in de gevarenzone. Fataal had dat, nogmaals mijn mening, niet hoeven zijn, maar toen hij plotseling zijn dame liet instaan kon hij meteen opgeven.Een tegenvaller, die even later werd gecompenseerd door een meevaller aan bord 1, waar de tegenstander van André een stuk verspeelde en na lang nadenken maar opgaf.Dit waren meteen de enige partijen waarin een beslissing viel.Hans had inmiddels via een afwikkeling langs de f-lijn een gelijkstaand eindspel bereikt en mocht het remiseaanbod van zijn tegenstander accepteren.Emil had zijn voordeeltje niet weten vast te houden en even leek hij zelfs in moeilijkheden te komen. Maar er ontstond een eindspel met elk een dame, lopers van verschillende kleur en nog wat pionnen, waarin Emil na lang nadenken een matdreiging produceerde, zich waarschijnlijk wel realiserend dat zijn tegenstander kon vluchten in eeuwig schaak.Vlak daarvoor had Robin, die dat ook zag aankomen en zelf zijn pogingen om de zwarte pionnenstelling te ontwrichten had zien stranden, ook remise geaccepteerd.Alleen Leendert was toen nog even bezig. Tot mijn opluchting, hij had een slechte loper tegen een sterk wit paard en de zware stukken van zijn tegenstander beheersten de open b-lijn, werd ook hier tot deling van het punt besloten.De 4-4 betekent dat het theoretisch nog aanwezige risico om als voorlaatste op de ranglijst op een degradatieplaats te eindigen is afgewend.
De gedetailleerde uitslag:Z.S.C. Saende N1 (1709) – Het Witte Paard N1 (1669) 4-4Peter Roggeveen (1892) – André Meester (1868) 0-1, Jaron Rosegg (1840) – Jan Rot (1762) ½-½, Lourens van Veelen (1867) – Robin Mandersloot (1811) ½-½, Dirk-Willem Swart (1752) – Piet Zegers (1635) 1-0, Erik Lust (1791) – Roland van Soest (1766) ½-½, René Kanninga (1685) – Leendert Saarloos (1635) ½-½, Ahmet Bozkurt (1462) – Hans van Heems (1500) ½-½, Jacob Wiersma (1385) – Emil Aktas (1376) ½-½.
In de laatste ronde staat voor ons alleen de eer nog op het spel.We gaan een belangrijke rol spelen in de strijd om het kampioenschap tussen Volendam N1 en Castricum N2. Beide teams hebben 10 matchpunten en 29½ bordpunten, precies gelijk dus.Wij ontvangen op 22 maart in Guisveld de palingvissers, de duinkanters gaan de avond ervoor op bezoek bij het al gedegradeerde Purmerend N1. Als wij het redelijk doen – daar reken ik ook een niet al te forse nederlaag toe – wordt Castricum N2 dus wel kampioen.