Noord Hollands kampioenschap
Mooie prestatie Ben, vette buit voor Mark
Op de roddel pagina zal druk worden gespeculeerd over het dramatische falen van André Breedveld, nota bene tweevoudig NH kampioen. De messen zijn gescherpt.
oergezellige vereniging? U vindt schaken eigenlijk afgezaagd, en speelt met frisse tegenzin jaarlijks tien interne partijtjes die recht geven op een plaats in ons eerste of tweede? Echter, u roddelt heel graag op niveau? Maak dan geen seconde langer van uw hart een moordkuil! Voor het luttele bedrag van
€ 95,00 per jaar bent u de trotse bezitter van een uniek wachtwoord en opent u de toegangspoort tot het besloten en beveiligde gossip – domein. Dit is nota bene inclusief de korte stoomcursus “Met een korreltje zout: Snel en succesvol plagen zonder nadenken” van niemand minder dan de bekende verslaggever René (“Privé”) Hennipman (u weet wel, die van het Corus Journalisten toernooi ).
Bijna hadden tientjeslid Galjé en ik vandaag ontbroken. Beiden verkeerden we in de rotsvaste overtuiging dat op zondag de laatste twee ronden gespeeld zouden worden. Door stom toeval werden we beiden gered door de gong.
Veel plezier hebben we niet beleefd. In de wandelgangen bespraken we vooral onze verschillende vormen van dementie. Bij Gallie zit het klagen in zijn bloed, en met het vorderen van de jaren begint zwaarmoedigheid bij de Prog Wahalla Rocker steeds meer de overhand te krijgen. In de middaguren werd hij in sneltreinvaart geplet door een Wolga van de ontspannen en onverstoorbare Yong Hoon de Rover, onze clubkampioen in 1998 en van Purmerend in 2001 (Yong Hoon is trouwens zeer te spreken over deze site!). Vaag herinnerde Hans zich een artikel te hebben bestudeerd, maar de pointes waren de grijze hersencellen ontschoten. Hij speelt helemaal geen interne competitie meer en de Kei uit de Russische buurt heeft niet de natuurlijke aanleg om dit te compenseren.
Ik sloot het toernooi af aan het laagste bord, en deed dat in stijl door met enige moeite, en de vlag op vallen, remise te maken met een paard voorsprong. Het gebrek aan serieuze partijen en spanning in de huidige interne lijkt mij op te breken. Een speeltempo met versneld uitvluggeren blijkt mij intussen voor onoverkomelijke problemen te stellen vanwege mijn trage begrip.
Bijna aan de andere kant van de zaal zat Ben tegenover de geduchte en sluwe Piet Peelen (IM, vele jaren hoofdklasser bij Amstelveen en nu speler/trainer bij Purmerend), volop in de strijd om het vergaren van eeuwige Noord Hollandse roem! Ik had ter plekke mijn misprijzende artikelen over zijn prestaties in Corus aan stukken gescheurd en publiekelijk opgegeten als Ben voor een sensatie had gezorgd. Misschien had hij terecht een mestkar gehuurd om mij, besmeurt met pek en veren, ten toon te stellen op de Dam. De finale klapper bleef uit, ondanks de fanatieke steun van vrouw, dochter en broer, maar vier uit zes is zondermeer een ijzersterke prestatie. De andere verliespartij leed Ben in de derde ronde tegen de nieuwe Noord Hollandse kampioen Rick Duijker. Ik kan Ben niet genoeg prijzen voor zijn prestatie, want tussen zijn slachtoffers bevond zich ook een speler van het ijzersterke Purmerend 1. Ben werd door de voorzitter van de provinciale schaakbond, de heer De Weerd, uitbundig geprezen en door de deelnemers terecht onthaald op een stevig applaus.
Rick zelf vond het niet veel voorstellen wat hij had laten zien, “ik heb maar wat gedaan”. Maar dat volstond nog altijd om in de laatste ronde koploper Peter Doggers op te rollen.
Enkele jaren geleden, toen ik een Corus tienkamp won, was Rick een van mijn grootste concurrenten. Hij opende toen nog steevast met 1. c3 om na 1…e5 met 2. c4 een Siciliaan met wit te spelen. Geen openingskenner (nu de Trompowski, na 1.d4 Pf6 2.Lg5 en dan maar zien) maar wel iemand die in het verloop van de partij genoeg goede zetten doet om een 2200+ speler te zijn.
Jammerlijk voor de strijd in de top was het uitvallen van Pieter Hopman, als gevolg van ziekte.
In groep B stelde de wedstrijdleiding, waaronder de leergierige stagiaire Huib, enigszins teleur door Martin in zes ronden te koppelen aan vier clubgenoten! In het verweer werd het indelingssysteem heilig verklaard en dat is altijd weer de bekende uitvlucht van moderne arbiters, die plotseling alle verantwoordelijkheid afschuiven.
Mark had daar geen last van. De aspirant had alle clubgenoten op ruime afstand gespeeld. Een remise in de laatste ronde volstond om beslag te leggen op het grote geld. Hoe lang moet een jonge vakantiekracht daarvoor ploeteren achter de kassa van een supermarkt?
AB