De wedstrijd in de derde ronde leek toch niet bepaald zorgeloos tegemoet gezien te kunnen worden. Ten eerste was het tegen de koploper (het Bussumse BSG 3), ten tweede moest er naar een alternatieve locatie uitgeweken worden en ten derde doemden er enige bezettingsproblemen op. Meevallers in deze waren dat Kees eindelijk weer eens van de partij kon zijn en dat Bryan het teambelang liet prevaleren boven een gepland bijkomen van een drukke week. Maar op de speeldag zelf kwam daar nog een ziekmelding van Jaap bovenop. Emil Aktas bleek als stand-by niet meer te bereiken zodat Jan Rot er als wedstrijdleider en barman nog een taak bij kreeg. Maar goed, ik heb dit soort dingen al vaker meegemaakt en op één of andere manier wordt op het schaakbord zelf dan geen strobreed in de weg gelegd en mochten we al snel de nodige presentjes incasseren.
Als eerste bij Jan Brink die nota bene door dezelfde tegenstander vorig seizoen nog van het bord werd gecombineerd. Toen bij Jan luid en duidelijk een verzuchtend "Ja" te horen was vreesden we even dat hij zelf aan de blunderende hand was. Maar nee, het was de Bussumer die een volledige black-out had en zijn dame had laten instaan.
Bryan had toch nog wat extra rust gepakt want hij kwam pas net voor de klok van twee uur de zaal binnen. Goed dat ik hem zwart had gegeven want al snel tekende zich bij hem het geijkte spelletje af: koningsvleugel vastleggen en pionnen snatchen op de damevleugel. Via een schijnstukoffer (dat bij aannemen tot mat had geleid) werd de kroon op het werk gezet.
Dat waren al twee punten aan borden waar de tegenstander toch hun troeven probeerden uit te spelen. Want dat moet gezegd: twee van hun sterke spelers waren doorgeschoven naar het tweede team. Met als consequentie dat de laagst gerate spelers de klappen aan de topborden probeerden op te vangen. Dat leek nog aardig uit te pakken maar uiteindelijk stroomden ook daar voor ons de punten binnen. De partij van Paul kunt u uitvoerig besproken terugvinden op de site van BSG. De door de computer ondersteunde analyses tonen aan dat het voor de witten lang niet zo soepel ging als op het eerste gezicht leek. Maar dat is natuurlijk meestal het geval met de voor Paul zo karakteristieke scherpe en speculatieve stijl.
Een bordje hoger was de Aljechin verdediging ons ook goed gezind. Ik heb er niet veel van gezien maar Christiaan lijkt vanuit een wat rustiger variant zijn tegenstander gewoon strategisch overspeeld te hebben.
Ondertussen leek zich aan bord 8 een kleine sensatie af te spelen. Invaller Piet Zegers was op de koningsvleugel fel van leer getrokken tegen een Franse verdediging wat hem een kwaliteit opleverde. Dat werd op zeker moment zelfs een volle toren maar toen daartegenover een zwarte vrijpion op de damevleugel dreigde door te stomen koos Piet voor eeuwig schaak. Natuurlijk nog altijd een prima resultaat tegen één van hun topscorers!
Kees mocht het opnemen tegen hun sterkste en ook meest geroutineerde speler: Tom de Ruiter. Volgens mij ook nog steeds recordhouder qua aantal gespeelde KNSB partijen. Er kwam een variant op het bord waar ik me in de voorbereiding ook nog mee bezig had gehouden (toen ik nog het plan had om zelf met wit te spelen) en Kees pakte dat op zijn eigen wijze aan. Na wat slagenwisselingen ontstond er een eindspel met loperpaar tegen paardenpaar. En ondanks het gesloten karakter toch voordelig voor wit gezien de potentiële vrije h-pion. Op zet 37 versmaadde Kees de mogelijkheid tot een winnende doorbraak en besloot 'veilig' eerst de tijdcontrole te halen. Na de tijdcontrole nog een kansrijke afwikkeling gemist waarna de stelling in remise verzandde.
Jan Rot had een typische Hollandse partij: wit met een pionnenmars op de damevleugel en zwart met een voorpost in de vorm van een pion op e4. Dat laatste zorgde ervoor dat in het eindspel het paard van Jan niet meer in het spel kwam waardoor zwart de regie op de damevleugel kon overnemen. Hoewel hij nog lang door streed restte Jan niets anders dan opgave met als 'bonus' nog een flinke afwas (koffiekopjes!) en een restvoorraad aan niet geconsumeerde frisdrank. Wat dat betreft sloot het (drink)gedrag van de tegenpartij perfect aan bij dat van ons op een gemiddelde clubavond in Evean Guisveld.
Het slotakkoord was voor uw verslaggever. Kreeg na de opening zomaar een kwaliteit in de schoot geworpen maar de technische afronding verliep in het vervolg niet geheel vlekkeloos toen het witte loperpaar de nodige velden bleef bestrijken. Nadat de dames geruild konden worden was er voor wit dankzij een vrije zwarte h-pion echter geen houden meer aan.
Witte Paard K1 - BSG K3 6 - 2
(Christiaan Molenaar 2091 - Tom Berkelmans 1690 1 - 0, Paul van Haastert 2036 - Melchior Brandenburg 1730 1 - 0, Chris de Saegher 2139 - Rob Tijssens 1683 1 - 0, Kees Dekker 1984 - Tom de Ruiter 1978 ½ - ½, Bryan Wijk 2015 - Kees Jan van Dolder 1907 1 - 0, Jan Rot 1766 - Eddy v/d Velden 1853 0 - 1, Jan Brink 1870 - Rob Disselhoff 1839 1 - 0, Piet Zegers 1646 - Ruben Piël 1839 ½ - ½)