De competitie begon met veel spelers uit het eerste team. Alleen Andé Breedveld liet het afweten. Hij heeft het denk met zijn nieuwe woning. Het keizersysteem deelde meteen de toppers tegen elkaar in: Cor van Dongen tegen Dennis Rosegg, Dennis vd Beld tegen Hans, Edwin tegen Yuri en Peter Holscher (nieuwe lid, welkom) tegen mij. Hans was als eerste klaar, hij overtroefde Dennis in de Tarrasch verdediging. Het gekke is dat Dennis met wit speelde en Hans met zwart! Hans speelde een variant die Dennis nooit speelt en mede daardoor raakte wit snel in de problemen. Als klap op de vuurpijl verloor wit onnodig een stuk. Dennis Rosegg leek te gaan winnen tegen Cor. Maar zoals wel vaker moet je Cor twee keer verslaan. Cor kreeg volgens hem zelfs nog een winst kans. Niet snel hierna eindigde de partij in remise. Yuri koos het Frans als verdediging tegen Edwin. Laatst genoemde manouvreerde echter zijn stukken goed naar de zwarte koningsstelling. Deze werd enkele zetten hierna opgeblazen en wit won de partij. Ik won mijn partij op een manier zoals ik wel vaker doe: eerst slecht/verloren komen te staan en dan aan het eind keihard toeslaan. Dit keer was Peter het slachtoffer. Ik nam in de opening onnodig risico door met mijn dame in een penning te gaan staan en kwam hierdoor in de problemen. Peter, spelend met de zwarte stukken, kon toen een pion winnen maar koos voor een andere zet. Een vijftiental zetten later, in tijdnood, koos Peter voor het niet ruilen van de laatste torens. Als hij dit wel had gedaan, had hij minstens remise gehad. Mede hierdoor kwam hij zo ernstig in de problemen (een pion van mij stond op promoveren), dat hij opgaf.