In een enerverende wedstrijd heeft Witte Paard 3 zich net niet kunnen revancheren voor de nederlaag die eerder in Volendam geleden werd. Nu was een overwinning gezien het spelverloop wellicht net iets te veel van het goede geweest, maar ja, kampioenskansen komen niet zo vaak voorbij. Emil had de beslissing 'op zijn schoen' waarmee de concurrentie op een waarschijnlijk onoverbrugbare achterstand zou zijn gezet.
Na de openingszetten leek de wedstrijd overigens een andere kant op te gaan. Alleen Paul had tegen een Hollandse Stonewall een gezond positioneel voordeeltje. Emil was door een rekenfout naast een belangrijke pion ook nog eens een stuk kwijtgeraakt, Jelle liet zich in op een gevaarlijke variant van het Italiaans waar zijn ervaren tegenstander ongetwijfeld meer van af wist en Albert's compensatie voor twee geofferde pionnen leek te verwateren toen hij een gevaarlijke counterkans op de koningsvleugel achterwege liet (zie partij).
Maar zie, Jelle's tegenstander koos niet voor de kritieke voortzetting waarna zwart tot rokade kwam en met een pluspion de zaak over de witte velden kon blokkeren. Even later deed de witspeler er in zijn haast om dames te ruilen nog een vol stuk bij in de aanbieding waarna Jelle geen moeite had om de partij keurig uit te schuiven. Paul wilde uiteraard de voorsprong uitbreiden maar de dame van zijn tegenstander stond helaas te actief geposteerd om aan eeuwig schaak mechanismen te ontkomen. Dat gaf Albert's tegenstander de gelegenheid om met zijn overmacht aan pionnen de stand weer gelijk te trekken.
En zo zou de beslissing vallen in de partij aan het eerste bord waarin Emil er zowaar in geslaagd was om met wat truukjes uit de hoge hoed het zijn tegenstander nog zo moeilijk mogelijk te maken. Zodanig dat die op zeker moment veiligheidshalve voor eeuwig schaak had moeten gaan. Maar als je zoveel materiaal heb voorgestaan leg je je daar natuurlijk niet gemakkelijk bij neer en hij meende nog een toren bij de aanval te kunnen betrekken. Dat gaf Emil de kans op het toegangsoffer Lxf2+ en als hij vervolgens met de toren op h2 had ingeslagen zou de weg voor de zwarte dame om via g3 vernietigend binnen te komen geplaveid zijn. Helaas helaas, Emil gaf eerst een ander schaakje met de dame waarna de witte koning even op adem kon komen. Gezien de dreigingen tegen zijn eigen koning zat er niets anders op dan naar een slecht eindspel af te wikkelen maar Emil toonde karakter, profiteerde optimaal van een aantal minder nauwkeurige voortzettingen van de tegenstander en dwong uiteindelijk met toren en actieve koning eeuwig schaak af!
Albert de Wit - Mark Zoetebier (Witte Paard 3 - Volendam 3 bord 4, NHSB 4e klasse G, 24 maart 2017)