Wedstrijdleider Erik van Nassau sprak in zijn openingswoord nog van een prachtige schaakmiddag en gezien de geringe ratingverschillen leek er in elke klasse een enerverende wedstrijd in het verschiet te liggen. Voor wat het eerste en het tweede betreft was het dat misschien ook wel, maar uiteindelijk prijken twee kansloze nederlagen op het scoreformulier, waarbij vooral die van 't Saense Paard 1 pijn aan de ogen doet (1-7!)

Debuteren als ex-Witte Paarder in het hoogste 'ZSC-team' bracht ook voor Kees Dekker weinig goeds. Er was een tijd dat (ex-)jeugdspelers zich voornamelijk bedienden van avontuurlijke openingen als Siciliaans en Frans (waar Kees doorgaans wel raad mee weet), maar tegenstander Sereyo Bekkink bediende zich van de Berlijnse Muur. Kees maakte daar een lichtelijk dubieus ogend gambietvariantje van het Vierpaardenspel van, maar moest al snel ingaan op een niet zo fris eindspel. Gelegenheidscaptain

Erik Lust pakte het Catalaans op wel heel gesloten wijze aan, waar hij tegen mij in vluggertjes altijd de laatste mode volgt. Het resulterende ruimteoverwicht was wel aan de witspeler besteed.

Jan Bart kreeg te maken met een scherpe aanpak van zijn Moderne Verdediging en heeft naar eigen zeggen alleen maar moeilijk gestaan. Zelf kwam ik in een opening die ik al jaren niet op het bord had gehad. Een onprettig ogend eindspel en veel tijdverbruik was het gevolg maar de schade was nog te overzien geweest als ik een schijnbaar bevrijdende breekzet achterwege gelaten had.

De partij van Joris (nota bene naast mij!) maar twee keer een blik op geworpen. Eerst waren nog de contouren van een Philidor te herkennen, die rond de tijdnoodfase geculmineerd was in een voor wit opeens onhoudbaar eindspel. In de resterende partijen hadden wij zeker kans op meer.

Remco had met een stukoffer de witte koning het open veld in gelokt, maar meer dan eeuwig schaak bleek er niet in te zitten. Frank leek alle tijd te hebben om zijn kansrijk ogende initiatief op de koningsvleugel uit te bouwen, maar pakte in de tijdnoodfase op zeker moment iets te enthousiast door.

Bij Hans had ik zelfs het punt al geteld toen hij in een eindspel een tweede pion buitmaakte. Maar tegenstander Dave Looijer (nog even getruct als altijd) ontsnapte via een ongelijk-lopereindspel. En zo resteerden voor ons niet meer dan twee schamele halfjes tegen het op papier zelfs lager gerate Santpoort.

Het tweede kon ook bogen op een ratingoverwicht, dus mogen we de uiteindelijke 2½-5½ nederlaag ook hier een klein sportief debacle noemen. Opmerkelijk en kwalijk tegelijk was dat de twee laatarriveerders (Vincent en Willem) als eersten moesten capituleren.

De andere twee nullen (Hernan en Stephen) kwamen na heel wat meer verweer tot stand, zeker bij laatstgenoemde leek het toch aanvankelijk de goede kant op te gaan toen hij vlotjes zijn weg wist te vinden in een scherpe Jaenisch. Van de drie remises kwamen er twee (Edward en Robert) redelijk snel op de borden, maar bij die van Paul ging daar zoals gewoonlijk het nodige gooi- en smijtwerk aan vooraf. De enige dissonant in positief opzicht was (niet voor het eerst) Robin, en dat ook nog eens met een nieuwe opening(?!).

En we kunnen dit stukje dan toch helemaal goedgemutst afsluiten met een even overtuigende als onverwachte zege van ons vierde team!

Tegenover de nederlaag van Albert (waarvan in het begin zelfs even onzeker was of ie bijtijds de speelzaal zou bereiken, gelukkig had die de avond ervoor vrijwel al het materiaal al klaargezet!) stonden in eerste instantie alleen snelle overwinningen van Ahmet en Tieme. Maar toen ook Marnix en Leon vanuit moeizaam ogende posities de regie in handen konden nemen waren de matchpunten opeens binnen. René had dit met het aannemen van een vroeg remiseaanbod waarschijnlijk al aan zien komen!? Halfjes van Sjaak en Jacob gaven de score tenslotte een nog fraaier aanzien.

Van ons derde team zie ik op moment van schrijven nog geen uitslag. Dit zou kunnen duiden op een slecht resultaat van de thuisclub?! Schrijver dezes vreest echter dat dit ijdele hoop is, want behalve tegenstander Aartswoud 2 blijkt ook het tweede team van Magnus/Anna Paulowna het nodige ratinggewicht in de schaal te leggen, waarbij de gemiddelde leeftijd wel eens de doorslag zou kunnen geven?!

Edit: uiteindelijke uitslag van het derde team was een krappe nederlaag van 3½-4½.