Een snelle 2-0 voorsprong was voor ons voldoende om ook in de zevende ronde van de KNSB-competitie de matchpunten in de tas mee te nemen. Hoewel er ook nog wel een paar andere overwinningen in het verschiet lagen werden tegen Amsterdam West 2 uiteindelijk precies de 5 benodigde halfjes behaald. Alvorens de afdelingstopscorer nog de eer werd gegund op een tegentreffer.
Het was weer eens de beurt aan Paul om in no time toe te slaan. In één van zijn Siciliaanse 'pet variations' koos hij een praktische afwikkeling van 3 stukken tegen een dame. Paul was al druk doende de mooiste varianten te berekenen om de in het midden bivakkerende zwarte koning in een matnet te vangen toen zijn tegenstander de dame maar weer meteen teruggaf waarna wit gewoon een stuk voor bleef.
Zelf smaakte ik het genoegen om ook weer eens een vol punt te scoren. Mijn tegenstander hield zich bepaald niet aan de bij de jeugd gepropageerde ontwikkelingsvolgorde van eerst de paarden en dan de lopers. Gaf al snel een loper op om vervolgens toch maar niet op b7 in te slaan waarna het initiatief al snel op zwart overging en wit ook nog zijn gefinanchetteerde loper moest ruilen om erger te voorkomen. Met de paarden nog steeds op g1 en b1 zette wit na een verkeerde koningszet alsnog de tent open voor de zwarte dame om vernietigend binnen te dringen.
Jaap had het Hollands niet op de ideale wijze weten aan te pakken (i.e. zwart op enig moment laten beseffen dat f5-f7 de beste zet zou zijn) maar had gelukkig nog wel een afwikkeling naar een toreneindspel weten te vinden. Daarin bleek de zwarte pionnenmacht op de koningsvleugel niet zo veel gewicht meer in de schaal te leggen.
Bryan kon met het oog op de andere borden toen ook een remisevoorstel lanceren. Zijn tegenstander was op het laatste moment opgetrommeld en net voor het verscheiden van de verzuimtijd gearriveerd en was na de zoals gewoonlijk a-theoretische openingsaanpak van Bryan zodoende al snel op zijn increment aangewezen. Maar problemen op het bord leverde dat uiteindelijk niet op.
Jan Rot kreeg had al snel een ideale Siciliaanse stelling weten te verkrijgen hetgeen ook pionwinst opleverde. Wellicht werden er toen iets te veel stukken geruild want wit hield een paard over dat de zaak keurig blokkeerde en gevoegd bij de actievere witte koning moest Jan zijn winstpogingen staken.
Robin had zich in een Versnelde Draak wederom laten verleiden tot een kwaliteitsoffer en had daar naar eigen zeggen voor gestraft moeten worden. Toen de witspeler de teugels een beetje liet vieren kon Robin in het eindspel een tweede pionnetje meepakken waarna in ieder geval een vesting opgeworpen kon worden. Was het nodig geweest dan was een winstpoging misschien ook nog wel verantwoord.
Jan Brink leek een model Caro-Kann af te leveren. In een Panov ruimde hij de ene na de andere zwakke witte pion op maar kon helaas toch niet verhinderen dat wit daar in een afwikkeling naar een dubbel toreneindspel enige activiteit voor terug kreeg. En na een minder nauwkeurige zet was de winst ineens verkeken. Wit moest met het oog op de stand voor de vorm zelfs nog even doorspelen in een vastgelegde 5 tegen 5 op één vleugel.
Goed dat de matchpunten toen binnen waren want Christiaan was inmiddels in een kansloos eindspel met zware stukken terecht gekomen. Vlak voor de eerste tijdcontrole had hij in een waarschijnlijk kansrijke stelling een schijn loperoffer op g2 toegelaten dat zijn koningsstelling danig verzwakte. En ondanks de tijdnood vond zwart in het vervolg de zetten om te consolideren en de druk langzaam op te voeren.
Amsterdam West K2 - Witte Paard K1 3½ - 4½
(Ansgar Mohnkern 2025 - Christiaan Molenaar 2113 1 - 0, Vincent vd Eijnde 1927 - Chris de Saegher 2068 0 - 1, Jeroen Cromsigt 1974 - Bryan Wijk 2023 ½ - ½, Dick vd Eijk 1926 - Jan Brink 1931 ½ - ½, Mustapha Yahia 1873 - Paul van Haastert 1948 0 - 1, Wim van Tuyl 1778 - Robin Mandersloot 1811 ½ - ½, Rob Kotmans 1864 - Jaap de Berg 1855 ½ - ½, Frank vd Paavoordt 1790 - Jan Rot 1762 ½ - ½)