Om de opstelling van ons team aan de wedstrijdleider van de tegenpartij te presenteren maak ik altijd gebruik van de mogelijkheid die de NHSB-website biedt om de namen van onze spelers op het wedstrijdformulier in te vullen en dat af te drukken.
Op het formulier dat ik in Volendam overhandigde aan hun teamleider Jan Veerman had ik de uitslag van de vooruitgespeelde partij Roland van Soest – Nico Koning (1-0) al ingevuld. Op grond daarvan produceerde het invulsysteem automatisch de matchuitslag: 2-0 voor ons!
Daar werd door de optimistische Volendammers gauw een streep door gehaald.
Uiteraard gaf ik ons, met het oog op de resultaten tot nu toe en de in 2C veruit hoogste gemiddelde rating van onze tegenstander, ondanks de voorlopige voorsprong ook niet al te veel kans. Gelukkig konden we aantreden in de op papier sterkste opstelling.
Sinds kort is schaakclub Volendam op donderdagavond niet meer te vinden in het achteronder van hotel Spaander aan de dijk maar wordt er gespeeld op de 2eetage van Pop- en Cultuurcentrum PX.
Te zien aan de opkomst – naast onze wedstrijd werden er ook nog bijna 10 partijen intern gespeeld – zijn de leden daarover best tevreden.
Het kostte onze 4-2-1 formatie enige moeite om het etablissement aan de W.J. Tuijnstraat te bereiken en de auto’s te parkeren. Om 20.10 uur was alleen de voorhoede Jan-Joop-Hans-Piet ter plaatse.
Net op het moment dat de klokken aangezet zouden worden, kwamen André en Robin boven.
Leendert arriveerde toen zijn klok al bijna een kwartier liep.
In het eerste speeluur ging alles rustig zijn gangetje.
Alleen bijRobinzag ik een duidelijk positieve ontwikkeling. Met zijn lopers op g4 en b4 pende hij de witte paarden op f3 en c3 en hij had ook nog een dreigend paard op e4. Toen op de e- en d-lijn het zware zwarte geschut in de vorm van dame en torens ook nog in stelling werd gebracht bezweek de witte stelling al na 17 zetten.
Inmiddels hadikna een afruil van wat pionnen en lichte stukken na 16 zetten 3 stukken op de zwarte koningsstelling gericht. Er hing een offer in de lucht. Mijn tegenstander zei achteraf dat wel verwacht te hebben. Hij dacht dat de gevolgen wel los zouden lopen. Maar toen het loperoffer op h6 daar was verzonk hij na mijn zet 18.Dd2 in diep gepeins, gebruikte op 1 minuut na al zijn bedenktijd en gaf toen op. Mat was onontkoombaar.
Joophad Intussen , om zich van een achtergebleven pion op e7 te verlossen, zijn stelling wat moeten verzwakken, maar naar mijn idee niet zodanig dat hij bar slecht kwam te staan. Een onzorgvuldige paardmanoeuvre deed hem even later toch de das om.
Min of meer hetzelfde overkwamHans. Ook hij had met zwart niet bepaald het beste van het spel. Een loper op a8 keek aan tegen zijn eigen pionnen. Maar enige compensatie had hij wel met torens op de open d-lijn. Toen Hans echter met een paard naar d5 sprong kon plotseling een toren op d4 geen veilig heenkomen meer vinden en gaf hij maar op.
Nog altijd was de stand, 2-3, verrassend in ons voordeel.
VoorLeendertwas zijn aanvankelijke tijdachterstand geen belemmering geweest om een actieve stelling op te bouwen. Met zijn zware stukken beheerste hij de open a-lijn en bovendien beschikte hij over een paard tegen een slechte loper. Toen dames en torens echter van het bord waren bleef er weinig voordeel meer over. Op zijn vraag: “Remise is toch wel goed, zeker?” durfde ik niet direct een bevestigend antwoord te geven. Piet stond de kwaliteit achter en bij André was nog van alles mogelijk. Leendert speelde nog even door maar de deling van het punt liet niet lang op zich wachten.
André, met zwart, kreeg na een hem niet zo bekende variant van het Wolgagambiet niet bepaald gemakkelijk spel. Toen de tijd begon te dringen besloot, blunderde zijn tegenstander twee maal. Hij gaf eerst een paard weg. Daar stonden nog wel 2 pionnen tegenover. Vervolgens overzag hij, gedesillusioneerd, mat in 4. André reageerde koelbloedig en kreeg zo de witte koning op een presenteerblaadje.
Het schijnbaar onmogelijke was een feit: we hadden de koploper verslagen!
Restte nog de partij vanPiet. Deze had na een lange tijd gelijkopgaande strijd ergens een kwaliteit verspeeld. Toch was zijn stelling met toren en loper tegen twee torens, waarbij de witte pionnen zijn stukken ondersteunden, lange tijd houdbaar. Uiteindelijk vielen er toch gaten in zijn defensie en werd de nul een feit.
3½-4½, wie had dat gedacht? De 0-2 kon weer terug op het wedstrijdformulier.
Natuurlijk ook dankzijRoland, die bij het vooruitspelen aan het voor hem ongebruikelijke 5ebord, in de uitvluggertijdnoodfase een eindspel met lopers van ongelijke kleur naar winst had geschoven.
| Volendam 1 | - | Het Witte Paard 2 |