Ons KNSB-team is de eerste maartronde schadevrij doorgekomen. Tenminste schaaktechnisch want eventuele toekomstige nadelige gevolgen op ander gebied kunnen na een middag temidden van een kleine tweehonderd schakers van diverse pluimage in deze hectische tijden niet geheel worden uitgesloten.
Uit voorzorg werd het verplichte handenschudden maar achterwege gelaten maar mijn beoogde tegenstander wenste kennelijk geen enkel risico te nemen en had laten weten niet ten tonele te verschijnen. Jaap had, zijn doorgaans solide stijl niet getrouw, alle schepen op de koningvleugel achter zich verbrand en had dientengevolge zijn koning in ieder geval via lange rokade op de damevleugel moeten verschansen, ook al had dat nog wat meer pionnetjes gekost. Een zelfonderbreking van de dekking van f2 betekende zelfs direct mat waarmee de snelle voorsprong weer teniet gedaan was. Vervolgens ging het crescendo.
Paul profiteerde van een bekende openingsfout in het Siciliaans en rookte de in het midden bivakkerende zwarte koning uit. Een iets minder bekende openingsfout, wederom in het Siciliaans maar dan van wit's zijde, leverde Robin al snel een stuk meer op. Daarmee kon ook hij snel op bezoek bij de vijandelijke koning. Jan Rot had voor zijn doen ook een scherpe variant (Hollands met g4) op het bord getoverd en dat betaalde zich wel goed uit. Zijn tegenstander heeft naar eigen zeggen geen kans gehad.
Dat leek dus een geruststellende 4 - 1 voorsprong maar op de 3 resterende borden tekenden zich inmiddels donkere wolken af. Christiaan overzag een schijnoffer waarmee hij een vitale centrumpion verloor. Een wanhoopsoffer tegen de lange rokadestelling kon in het verlolg door zwart eenvoudig worden opgevangen. Jammer van de 100%! Emil bediende zich voor het eerst van de Tarrasch Verdediging en verkreeg aanvankelijk het daarbij behorende actieve stukkenspel. Toen hij echter in plaats van de druk op de achtergebleven witte e-pion te verhogen zijn koningsstelling verzwakte met g6 kon wit de regie overnemen. In een mum van tijd beheersten beide witte lopers het hele bord en moest onze op het laatste moment voor Bryan opgetrommelde invaller helaas de vlag strijken.
Gelukkig is Jan Brink het keepen van stellingen met een ruimtegebrek wel toevertrouwd. In een Doorschuif Caro-Kann had hij de aangeboden vleugelpion geweigerd maar dat hield de witte activiteit niet bepaald tegen. Eigenlijk het soort van ideaalstelling voor wit maar dan ook nog eens zonder daar een pion voor te moeten hebben inboeten. Maar gelukkig kon Jan wat stukken ruilen en het enig overgebleven actieve lichte stuk (een paard op d6) achtervolgen met zijn eigen paard. Dat zou zeker bij een 4 - 3 achterstand nog geen reden moeten zijn om de winstpogingen te staken maar de Spaarne speler bood direct remise aan! Terwijl hij eerder in de partij bij een remiseaanbod van Jan zijn teamleider nog wel raadpleegde had hij nu kennelijk geen weet van de tussenstand! Ach, we zullen maar zeggen dat Aad de Bruijn zijn reputatie van GVR weer eens eer aandeed.
Het Spaarne K1 - Witte Paard K1 3½ - 4½
(Colleen Otten 1986 - Christiaan Molenaar 2110 1 - 0, N.O. - Chris de Saegher 2188 0 - 1, Sander Schilthuizen 1867 - Paul van Haastert 1984 0 - 1, Aad de Bruijn 1896 - Jan Brink 1891 ½ - ½, Frans Arp 1905 - Jaap de Berg 1910 1 - 0, Yashin van Kesteren 1807 - Robin Mandersloot 1813 0 - 1, Paul Neering 1733 - Jan Rot 1679 0 - 1, Rob de Haan 1704 - Emil Aktas 1443 1 - 0)