Ons KNSB-team kende eindelijk weer eens een seizoensstart waarin de matchpunten binnengehaald werden. En ondanks het ontbreken van Christiaan werd er vooral huisgehouden aan de topborden. Daarbij hielp het natuurlijk dat er bij de tegenpartij (een samenwerkingsverband tussen het Utrechtse Moira Domtoren en Vegtlust uit Maarssen) daar ook het een en ander ontbrak. Uiteindelijk werd het zelfs een ruime zege maar daar zag het in het begin zeker niet naar uit.

Met alle partijen nog gaande overwoog Paul zelfs het aannemen van een remiseaanbod terwijl hij zo'n beetje als enige met voordeel uit de opening was gekomen. Op last van de teamleider vond dat uiteraard geen doorgang. Die zag aan de staartborden al het nodige onheil op de loer liggen en even later was het inderdaad Roland die een mataanval op zijn koning niet meer kon afwenden. Zou de regel "Sla nooit op b2/b7, zelfs niet als het goed is" dan toch vrijwel altijd opgaan? De tegenstander van André hield zich daar in ieder geval wel aan maar deed op een onbewaakt moment desondanks een flinke duit in het blunderzakje door zomaar een volle toren weg te geven. En dat betekende ook meteen een keerpunt in de wedstrijd. Afgezien dan van Robin die met een pion achterstand zijn pogingen om wat lijnen richting witte koning te openen helaas efficiënt opgevangen zag worden.

Maar Paul kreeg zijn tegenstander dan toch klein. Najdorf met Lg5 is daar ook wel de variant naar: zwart moet van meet af aan al heel wat nauwkeurige zetten vinden, deed dat in dit geval ook met onder meer een kunstmatige korte rokade maar de zwarte koning is nooit helemaal veilig, in tegenstelling tot zijn collega, veilig opgeborgen achter de a-, b- en c-pion.

Ikzelf was in een loopgravengevecht terecht gekomen wat qua verhouding goede loper tegen slecht paard en vice versa op zeker moment alle kanten op kon maar uiteindelijk kon wit na een tactisch missertje een geïsoleerde dubbelpion op f3 niet meer voorkomen. Op mijn beurt miste ik waarschijnlijk een mataanval tegen de witte koning maar in het eindspel was een sterk paard op f4 in combinatie met een binnendringende zwarte koning ook voldoende voor het punt.

Bryan won weer eens een voor hem karakteristieke zwartpartij. Zijn tegenstander was de enige die het spel kon openen maar deed dat op het verkeerde moment waardoor Bryan via een schijnoffer een gedekte vrije d-pion verkreeg. Toen ook de witte c-pion nog verloren ging was het pleit beslecht.

Jan Brink stelde de matchpunten veilig maar had daar wel het nodige aan verdedigingskunst voor moeten aanwenden. In ruil voor een pion was wit in een Stonewall met zijn zware stukken via de h-lijn binnengedrongen maar Jan kon de resterende pionzwaktes en invasiepunten nog net afdoende controleren.

Waarna het slotakkoord weer eens aan Jaap toebehoorde. Weinig bereikt in een Londen systeem, zelfs een pion achter gekomen maar er als de kippen bij toen de mogelijk zich aandiende tot een tijdelijk kwaliteitsoffer waarmee een dodelijke penning gecreëerd werd.

Witte Paard K1 - Moira Domtoren/Vegtlust K2   5½ - 2½

(Chris de Saegher 2138 - Nick Hill 1984  1 - 0, Paul van Haastert 2024 - Wouter le Fèvre 1832  1 - 0, Bryan Wijk 2008 - Erik van Dijk 1851  1 - 0, Jaap de Berg 1873 - Maarten Post 1834  1 - 0, Jan Brink 1872 - Dies de Dreu 1802  ½ - ½, André Meester 1853 - Floris v/d Blom 1782  1 - 0, Robin Mandersloot 1816 - Adriaan Fournier 1658  0 - 1, Roland van Soest 1786 - Maarten Löffler 1763  0 - 1)