Hillegom, waar de Uil in een kerk zijn onderkomen heeft, is voor ons de locatie die op de grootste afstand ligt van alle clubs die bij ons in de poule zitten. Als je gewonnen hebt is een lange terug reis erg plezierig. Je kan ongevraagd je eigen overwinnaars roes delen met je clubgenoten en daarbij mogen natuurlijk de nietszeggende analyses niet ontbreken. Dit alles om natuurlijk het eigen ego en gelukzaligheid te zalven en de extase van de overwinning te herbeleven. Maar...als er verloren wordt dan is het een hele lange rit. Het aanhoren van succes verhalen van de anderen en de nietszeggende analyses zijn een ware marteling. Een ritje van een half uur krijgt in een luxe Prius een gevoelswaarde van 150 km fietsen over de kasseien met slagregens en tegenwind.

De avond begon echter goed. Rolf scoorde al snel een half punt en Jan michel, Anton Karhof en Hans Prast konden al snel een heel punt bij schrijven. Ik heb niets gezien van deze partijen omdat ik zelf genoeg ellende op het bord had staan. Ron noteerde in de loop van de avond ook een half punt en uiteindelijk redde ik het niet en moest opgeven. Hierdoor kwam de voorlopige tussenstand op 2-4. Dat de leden van de Uil hun clubnaam waardig zijn bleek op het eind van de avond.

Sjaak en Johan konden het niet meer konden bolwerken tegen de langzaam wakker wordende nachtdieren en de voor ons prachtige tussenstand van 2-4 werd geneutraliseerd tot een eindstad van 4-4.

Het 7de blijft daardoor op kop staan in 4c. Ze zijn echter gewaarschuwd. De uil is een sterk team en kan zeker (net als wij) beschouwd worden als kampioenskandidaat.