Een verwachte zege van Het Witte Paard 2.

Onze tweede thuiswedstrijd, tegen het nog puntloze Aalsmeer 3, mocht met enig optimisme tegemoet worden gezien.

Mezelf had ik daarom maar weer buitenspel gezet om als wedstrijdleider – ook bij de tegelijkertijd gespeelde KNSB-bekerwedstrijd Het Witte Paard – Kennemer Combinatie – te kunnen optreden.

Ook Leendert was niet opgesteld en Joop was verhinderd. Paul, Piet van Tellingen en Wouter vulden het team aan en dat scheelde met elkaar schat ik toch wel zo’n 150 punten in de gemiddelde rating.

Ondanks natuurlijk hier en daar een minpuntje kwam de overwinning vrij probleemloos tot stand.

Hans boekte met een standaard schijnoffer 7…., Pf6xe4 (waar hij toch wel behoorlijk over nadacht) het eerste succesje in de vorm van een pluspion, maar toen even later Piet Zegers met 14.Pxb5 hetzelfde resultaat dacht te behalen werd hij – denk ik – verrast door een tegenoffer 14….., Lxh3.

Wouter kon zijn geliefde Stonewall weer eens opbouwen en belaagde via een uitval met zijn dame de zwarte koning. Hij kon wat pionnen winnen maar vertrouwde de veiligheid van zijn eigen koning ook niet helemaal en besloot er maar remise door eeuwig schaak van te maken.

Even daarna maakte André een pion buit maar zag Paul na een tot dan toe gelijkopgaande strijd plotseling een loper de mist in gaan.

Roland was intussen bezig een misschien alleen voor hemzelf te begrijpen spelletje te spelen. Ook zijn koning stond verdacht en toen na een uitval met zijn toren zwart met een loper op h3 kon slaan werd het er niet beter op.

Paul speelde met een stuk minder onverdroten door en wist zowaar alle zwarte pionnen op één na te veroveren. Die ene vrije zwarte a-pion wist hij met toren en koning een tijdlang in bedwang te houden maar ergens ging het toch mis en stonden we met ½-1½ achter!

Geen paniek, want op dat moment, na twee uur spelen, drongen André en Robin met een zwarte toren de stelling van hun tegenstander binnen. Voor Robin betekende dat meteen een punt, André had nog iets langer werk maar hij bracht de stand moeiteloos op 2½-1½.

Piet van Tellingen zwoegde met zwart naar een benauwde remise en na een naar mijn idee onnodig stukoffer van zijn tegenstander kon vervolgens Piet Zegers het volle punt incasseren.

Dat was dus 4-2 en voor het voor de winst nog benodigde halfje zou Hans, die zijn pluspion tot in een toreneindspel had behouden, ongetwijfeld kunnen zorgen.

Maar eerst kwam de ontknoping aan het tweede bord waar Roland, in plaats van een niet al te moeilijk te vinden winnende zet te doen, een paardoffer bracht. Dat faalde op een “kleinigheid” waarna hij roemloos mat ging.

In de wetenschap dat remise hem niet kon ontgaan speelde Hans, met een schuin oog op de klok, toch maar wat door en toen nog maar bewezen moest worden of het te winnen was viel de vlag van zijn tegenstander en kwam de eindstand dus op 5-3. We zijn op de weg omhoog.