Bij de hervatting van de KNSB Competitie konden we na onze min of meer valse start (waarbij we nog maar tweemaal in actie mochten komen) een 'teambooster' wel gebruiken. Die werd ons aangereikt door het op papier zeker in de breedte lastig te bestrijden tweede team van Promotie Zoetermeer. Meevaller daarbij was dat lang niet alle van hun 1800+ spelers op het appél verschenen, temeer daar wij ook met twee afzeggingen te maken hadden. Niet verrassend één Corona gerelateerd (Robin) maar dat Roland door een ongelukkige valpartij zijn door de afgelaste Tata tienkampen alleen maar toegenomen schaakhonger niet kon stillen is vooral voor hem een bittere pil. Gelukkig konden er binnen ons beperkte spelersarsenaal ook nu weer 2 vervangers gevonden worden waarvan er eentje zelfs de score wist te openen!
Leendert had bij zijn oproep verzocht om de witte stukken en maakte dit met zijn geliefde Vierpionnenvariant tegen het Konings-Indisch volledig waar. Zwart leek de witte d-pion redelijk onder controle te hebben maar toen die eenmaal door beide witte paarden ondersteund kon worden was er geen houden meer aan.
Jaap had een voor hem enigszins a-typisch stellingsbeeld met een vroegtijdige eliminatie van alle centrumpionnen. Doorgaans prefereert hij het betere laveerwerk maar met meer ruimte blijkt hij tactisch ook zijn mannetje te kunnen staan en een slagenwisseling leverde stukwinst op.
Christiaan had tegen een dubbelfianchetto opstelling een op het oog prettige stelling bereikt maar koos waarschijnlijk met het oog op de ontwikkelingen aan de andere borden voor het aannemen van het door zijn tegenstander goed getimed remiseaanbod.
Onze andere invaller Bob had de Hollandse Leningrader op ambitieuze wijze aangepakt maar zijn geroutineerde tegenstander kon de grootste dreigingen tegen zijn koningsstelling neutraliseren waarna een T + L vs. T + P eindspel ontstond. Het siert Bob dat hij daarin ook verwoed op winst bleef spelen maar hij had op zeker moment beter voor een zetherhaling kunnen kiezen, al was het alleen al vanwege de tussenstand. Met een sterk centraal gepositioneerd vijandelijk paard blijft het altijd uitkijken voor matnetjes, zo ook hier!
Dan moest de beslissende klap maar uitgedeeld worden door uw verslaggever en die had daar alle kans op nadat zijn tegenstander in een gelijk eindspel vrijwillig zijn paard alle vorm van activiteit ontzegd had. Maar in plaats van simpel een pionnetje meepakken meende ik het subtiel via een soort van zetdwang te kunnen spelen. Dat bleek alleen maar bedenktijd te kosten, ook nog tegen het door mij zelf uitgebrachte advies aan het begin van de wedstrijd om als 'playing arbiter' in ieder geval niet in tijdnood te komen. Met de laatste seconden wegtikkend vermeed ik op zet 40 nog een zetherhaling waarvan de gevolgen niet geheel in te schatten waren en voor hetzelfde geld stukverlies had kunnen opleveren. Maar het pakte goed uit en al snel kon ik alle witte koningsvleugelpionnen incasseren waarbij mijn damevleugel redelijk intact bleef.
Paul had inmiddels wel eieren voor zijn geld gekozen nadat zijn tegenstander via het nodige kunst- en vliegwerk een toreninvasie over de zevende rij had weten op te vangen. Met pionnen op beide vleugels leek het witte paard het te moeten afleggen tegen de zwarte loper maar nu was het de beurt aan Paul om het nodige weerwerk te verrichten.
Het nog benodigde halfje zou er zeker komen in de partij van Jan Brink die tegen de Bird opening al snel het initiatief gegrepen had en nu in een toreneindspel op een pluspion kon bogen. Maar Bryan bleek na een partij waarin van alles gebeurd was ook nog een duit in het zakje te kunnen doen. Daarbij bewandelde hij de omgekeerde weg ten opzichte van zijn partij uit onze vorige wedstrijd, door ditmaal eerst een kwaliteit te incasseren en vervolgens die tegen een zeer dreigend opgesteld loperpaar te retourneren. Daarmee de aanval overnemend om tenslotte via de onderste rij met de resterende zware stukken beslissend binnen te dringen.
Bij Jan bleef er uiteindelijk alleen een pionnenmeerderheid aan één kant van het bord over en dat is in toreneindspelen doorgaans niet genoeg. Hetgeen dus net 100% voor onze zwartspelers voorkwam!