In de KNSB Competitie lijkt voor ons na de nederlaag tegen Zuid-Oost United slechts nog een figurantenrol weggelegd. Al gauw werd duidelijk dat het behalve een koude ook een schaaktechnisch moeilijke middag in de Bijlmer zou worden waarbij Bryan net als in de openingswedstrijd van het seizoen 2018-19 (tegen toen nog 'Bijlmer United') node werd gemist. Vooral aan de lage borden was al snel sprake van niet meer te repareren schade.

Zo vergat Emil dat hij na een grootscheepse slagenwisseling op d4 aan het eind van de rit niet met de dame kon terugslaan wegens het bekende aftrekaanvalsmotief Lxh7+. Hoewel hij het nog lang volhield en zijn tegenstander op een bepaald moment moest uitkijken niet te vaak de zetten te herhalen bleef het strijden voor een verloren zaak.

Bob had in ieder geval nog een echte partij al had hij al snel de kat op het spek gebonden door na lang rokeren op b5 te slaan. De aanval op b2 liet niet lang op zich wachten en behalve de pion kostte dat uiteindelijk ook een kwaliteit waarbij het zwarte initiatief bovendien nog voort bleek woekeren.

Jan Brink liet zich net als in de wedstrijd tegen de Amsterdam Berserkers in een zijvariant van de Caro-Kann verleiden om lang te rokeren. Zijn tijdverbruik was al een teken aan de wand en ook nu kon Jan niet verhinderen dat zijn pionnenstructuur op de damevleugel aan gort werd geschoten.

Enige lichtpuntje aan de hoge borden was aanvankelijk alleen Paul, die middels twee prachtig centraal opererende paarden de zwarte koning onder vuur genomen had. De afwerking is zoals gewoonlijk dan wel aan hem toevertrouwd.

Robin was de enige zwartspeler die zonder problemen uit de opening was gekomen maar de stelling leende zich helaas niet om het remiseaanbod van zijn tegenstander af te slaan, ook al zou je dat met het oog op de andere borden wel gewild hebben.

De partij van Christiaan bracht de beslissing toen in een stelling met tegengestelde rokades de witte acties op de damevleugel net even sneller waren dan die van zwart aan de andere kant van het bord.

Hoe Jaap zijn iets betere eindspel nog tot winst heeft weten te voeren is mij ontgaan maar daar zal ongetwijfeld de nodige medewerking van de tegenstander aan vooraf zijn gegaan.

Zoals wel vaker de laatste tijd slokte mijn eigen partij weer de volledige aandacht en nodige energie op aangezien er na een al snel verkregen eindspelvoordeeltje weer ijzer met handen diende te worden gebroken. Lang leek het erop dat dit via zetdwang bewerkstelligd kon worden maar uiteindelijk bestond de enige winstpoging uit een doorbraak op de koningsvleugel waarbij 2 pionnen geofferd moesten worden. Helaas meende ik mijn door de loper op h6 ondersteunde vrijpion op g7 ook nog met de koning te hulp te moeten schieten maar die bleek daarmee in een matnet te komen! Enige troost is dat de veiliger terugtocht waarschijnlijk ook niet meer dan remise zou hebben opgeleverd en dat het witte voordeel in de rest van de partij nooit boven de +1.5 uitgekomen is. Daar zit je dan tot ver over zevenen voor achter je bord (wedstrijd begon om 14.00 uur)!

Maar laten we positief eindigen met de mededeling dat bij Roland van Soest de operatieve ingreep van zijn armbreuk goed verlopen is en dat hij binnenkort waarschijnlijk weer achter het schaakbord kan plaatsnemen. Gewapend met een varkensspier, donorbot en titanium schroeven!