Cor van Dongen hield wel de aansluiting met de topman door Peter Holscher in een wilde partij te verslaan. Laatst genoemde kwam in tijdnood en ik denk dat hij daar ergens een foutje heeft gemaakt. Voorzitter Frank en mijn persoontje begonnen de wedstrijd iets later en speelden daardoor met een aangepast tijdschema. Van te voren liet ik aan Frank blijken dat ik er een korte partij van wou maken. Ik bedoelde met kort snel, hij dacht aan een partij met weinig zetten (dat uiteraard ook niet lang duurt). Vandaar dat Frank al na 9 zetten remise aanbood. Ik begon er toen eigenlijk net zin in te krijgen en speelde door. Maar vlak daarna maakte ik wel een vreselijke blunder doordat ik mijn pion iets te ver naar voren schoof waardoor ik hem nooit meer met andere pionnen kon dekken. Vlak voor de tijdnood controle zette Frank de aanval in. Ik stopte deze aanval door op de damevleugel wat zetten te doen en met succes leidde ik de aandacht op mijn koning af. In een iets te optimistische gedachte offerde ik een pion en kwam via een afwikkeling in een ongelijk lopereindspel terecht. Door de ongunstige ligging van mijn pionnen (groepjes van 1,1,4) was het denk ik onhoudbaar voor mij. Frank maakte het ook goed af.